Domus Naturalis blog

Wijnbouw in België

Oudheid

Vermoedelijk kwam met de Romeinen ook de wijnbouw naar de Lage Landen. Over de wijnbouw in deze periode is zeer weinig bekend.

Middeleeuwen

Vanaf de 13e eeuw is er meer bekend. Tijdens het middeleeuws klimaatoptimum floreert de wijnbouw. Er wordt dan volop wijn verbouwd in wat nu België is. Onder meer kloosters bezitten wijngaarden, maar ook veel kasteelheren hebben hun eigen wijn.

Kleine ijstijd

In de 17e eeuw was er sprake van een afkoeling van het klimaat. Gedurende deze periode, die vaak als kleine ijstijd wordt aangeduid, verdween een groot deel van, maar zeker niet de hele wijnbouw.

18e en 19e eeuw

In de 18e eeuw, toen het weer wat warmer was, kende de wijnbouw een opleving, om in het begin van de 19e eeuw volledig te verdwijnen. De teloorgang van Belgische wijnen is volgens sommigen te wijten aan Napoleon Bonaparte die bevel gaf om alle wijnstokken te vernietigen. De werkelijke oorzaak was echter de uitbarsting van de vulkaan Tambora in 1815.

20e eeuw

Pas sinds de jaren zestig van de 20e eeuw wordt er opnieuw wijn verbouwd in België. De belangrijkste productiegebieden zijn het Hageland, de Haspengouw, het Heuvelland en de streek Tussen-Samber-en-Maas. Geteelde druiven in België zijn onder andere Müller-Thurgau, Kerner, Pinot gris, Chardonnay, Pinot noir, Pinot blanc, Riesling en Auxerrois blanc. Er zijn een tiental (semi-)professionele wijnbouwers in België.

In België kent men de wijnclassificatie V.Q.P.R.D., Vin de Qualité Produit dans une Région Déterminée. Deze verdeelt de Belgische wijnbouwgebieden in kwaliteitsgebieden volgens de Europese regels in gebieden met een Beschermde Geografische Aanduiding (BGA) en een Gecontroleerde OorspongsBenaming (GOB). Dit heeft eenzelfde doel als het Franse Appellation d'Origine Contrôlée (AOC).

(bron: wikipedia)

Bewaren

Bordeaux !

In mei kregen we de kans Bordeaux te bezoeken. We maken graag een stedentrip en Bordeaux  is niet alleen een prachtige stad maar de omgeving is natuurlijk erg aantrekkelijk voor wijnliefhebbers. We bezochten ook kort een klant die een wijnrek van Domus Naturalis heeft aangekocht.

De binnenstad is mooi: prachtige gebouwen en veel monumenten (de binnenstad staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO). Het autovrije gebied omvat een groot deel van het oude centrum. Er zijn  mooie winkels (waaronder menig wijnwinkel) en gezellige terrasjes in de knusse straten en op romantische pleintjes.

Een leuke ervaring is wijnbar “Aux Quatre Coins de Vin” aan de Rue de la Devise nr 8. Daar zijn altijd 32 wijnen open die je via een automaat per kwart, half of vol glas tapt en afrekent. Het zijn werkelijk prachtige wijnen -  en niet alleen uit de Bordeaux. De prijs per vol glas varieert tussen de 6 en 24 euro. Zo kun je eerst een kwartglaasje proberen en als die in de smaak valt daarna het glas nog eens vol schenken.

In een gehuurde FIAT 500 sturen we 2 dagen door de appellations: via Graves naar Sauternes en via Entre-Deux-Mers naar Saint-Ėmilion. In tegenstelling tot de meeste wijndorpen is Saint-Ėmilion een aantrekkelijk dorp: het ligt op een berghelling, er zijn steile en nauwe straatjes en er is een oude overdekte marktplaats. Wijnwinkels (sommige van een specifiek château) en fijne terrasjes ontbreken niet. Het is geen straf hier een paar uurtjes te vertoeven.

Vlakbij Saint-Ėmilion liggen de beroemde appellations Pomerol en Lalande-de-Pomerol. Deze dorpjes stellen niet veel voor: een kerkje, een hôtel de ville, een paar huizen en enkele châteaus. Naar winkels of cafeetjes kun je lang zoeken. Tot in de wijde omgeving is het echter bezaaid met châteaus: prachtige statige gebouwen uit gele zandsteen te midden van hun wijngaarden. De meeste zijn te bezoeken; sommige op afspraak, bij andere kun je onaangekondigd binnenlopen. Het is pas mei en op de châteaus is er weinig activiteit te zien: een enkele tractor in het veld en hier en daar worden door arbeiders de net ontloken nieuwe scheuten langs draden geleid.

Een tocht door de Medoc mag niet ontbreken. De Medoc is ca 80 km lang en de rit voert door appellations als Margaux, Saint-Julien, Pauillac en Saint-Ėstephe. Hoe beroemder de appellation hoe meer het land met wijnstokken is beplant.

We hebben een gidsje mee  (“Destination Vignobles en Medoc 2016” dat op vele plaatsen in Bordeaux gratis beschikbaar is) met uitleg over het gebied en de classificatie van de wijnen. Alle châteaus worden genoemd en aangegeven of ze te bezoeken zijn. We kiezen voor Château Tour des Termes in Saint-Ėstephe. De aardige mensen op kantoor spreken met ons een blend van Frans en Engels en een vriendelijke mevrouw laat ons de productieruimten en de kelders met barriques zien. We gaan graag in op haar aanbod de wijnen te proeven en kopen een aantal flessen heerlijke Cru Bourgeois 2013. Die zijn al op dronk maar kunnen met gemak nog een flink aantal jaren liggen. Dit bezoek is erg leuk en zullen we ons met plezier blijven herinneren.

Hopelijk kopen meer klanten uit dit interessante wijngebied een wijnrek van Domus Naturalis zodat we een extra reden hebben om er terug te keren!

OKWineBar in Wroclaw (Breslau)

Onlangs opende OKWineBar in Wroclaw (Breslau) in Polen haar deuren. Men serveert er heerlijke internationale gerechten. De atmosfeer is modern en fris en bovendien erg gezellig. De uitstekende en vriendelijke service maakt het eten er tot een feest. Het onderscheidt zich op vrijwel alle vlakken van andere restaurants.

Het meest opvallend zijn de erg goede wijnen. Er staan honderden verschillende wijnen van over de hele wereld op de kaart die alle ook in presentatieruimte te zien en te kopen zijn. Ook de Poolse wijnen (wit ,rosé en rood) zijn verrassend goed. Het zijn geen doorsnee-wijntjes zoals op de meeste plaatsen verkrijgbaar zijn, maar mooie karakteristieke vertegenwoordigers van de gebieden waar ze gemaakt zijn.

De eigenaresse heef gekozen voor het wijnopslagsysteem Kabinett van Domus Naturalis omdat de vierkante rekken in alle combinaties te stapelen zijn en zowel geschikt zijn voor presentatie als voor opslag van de flessen. Ook werden met gemak drie wijnkoelkasten ingebouwd zoals op de foto’s te zien is. Gekozen is voor een witte kleur omdat die het beste aansloot bij de rest van het prachtige interieur. Wijnrekken Kabinett zijn in 25 modellen leverbaar en daardoor uitermate geschikt om de wijnwand geheel naar de wensen van de klant aan te passen.

u in de gelegenheid zijn de prachtige stad met haar barokke kerken en universiteitsgebouw te bezoeken, ga dan gerust een hapje eten en een glaasje drinken in dit prachtige restaurant!

Wie is Robert M. Parker?

Geboren in 1947 in Baltimore in de staat Maryland groeide Robert McDowell Parker, Jr. uit tot de beroemde en invloedrijke wijnjournalist die hij nu is. Sommigen zien hem zelfs als de meest invloedrijke in onze tijd.

Zijn carrière kende een opvallende wending: na zijn studie geschiedenis en rechten was hij tot 1984  advocaat, waarna hij zich volledig toelegde op wijn.

Parker begon in 1978 met het schijven van recensies over wijnen hetgeen toentertijd vrijwel alleen werd gedaan door mensen met belangen in de industrie. Parker had geen commercieel belang. Hij schreef in zijn blad The Wine Advocate.

Parker werd in de sector bekend toen hij de Bordeaux jaargang 1982 de waardering "superb" gaf; terwijl veel andere wijnschrijvers een minder positieve waardering aan dat jaargang gaven. Door zijn opvallende stellingname had The Wine Advocate in 2012 wel 50.000 abonnees, waarvan het merendeel uit de Verenigde Staten.

In genoemd jaar maakte hij bekend een flink deel van zijn onderneming te verkopen aan enkele investeerders uit Singapore. Tevens stopte hij met zijn baan als hoofdredacteur.

(Bron: Wikipedia - NL)

Furmint: een druivensoort die bijna was verdwenen

Furmint is oorspronkelijk een druivensoort uit Hongarije. Twee eeuwen geleden was het een belangrijke druivensoort in het Burgenland.  Van Furmint maakte men daar vooral zoete wijnen die tot ver in Duitsland werden verkocht.

Furmint vormt de basis van de zoete Hongaarse Tokaj. De kruidige noten komen van deze Furmint druif. Hij wordt ook als Tojaker aangeduid.

Deze druif was bijna van het toneel verdwenen, maar is gelukkig opnieuw ontdekt en wordt weer aangeplant. Die vindt men onder andere in de omgeving van Rust in Burgenland. Hij blijkt niet alleen geschikt voor zoete wijnen; ook mooie droge wijn en de Ruster Ausbruch. De meeste consumpte is in het buitenland zoals in Scandinavië waar hij als  zoete dessertwijn gewaardeerd wordt. Ook de Oostenrijkers ontdekken nu de Furmint wat leidt tot meer aanplant van de stokken. Alleen al in Burgenland zijn er meer dan 20 ha van aangeplant, waar deze druif ook onder een andere naam bekend staat: Mosler.

 (bron: Austrian Trade Consultancy www.paul.vetter@online.nl)

Wijn bewaren of niet?

Rood

Een bewaarwijn is niet per definitie maar wel meestal een rode wijn. Van rode wijn is bekend dat bij het ouderen de fenolen een belangrijke rol spelen. Deze fenolen zijn de looistoffen (tannines) en de kleurstoffen. Ze gaan na verloop van tijd met de zuurstofverbindingen aan die als bezinksel worden afgezet. Dit verklaart waarom oude(re) rode wijnen minder tannineus zijn dan jonge en waarom ze minder rood-blauwe kleurstoffen hebben. Tegelijkertijd gaan de duizenden (!) elementen die bijdragen aan de geur en de smaak van de wijn zowel onderlinge reacties aan als reacties met de fenolen. Hierdoor ontstaan steeds complexere samenstellingen, zo complex dat de term boeket voor het aroma van een gerijpte wijn inderdaad op zijn plaats is.

Wit

Hoe zit het met wit? In het algemeen geldt dat witte wijnen gevoeliger zijn voor zuurstof dan rode, en daarmee ook voor verkleuring. Ze bezitten namelijk veel minder fenolen dan rode. De gangbare opvatting is dat ze daardoor minder goed zouden rijpen dan die rode. Toch is dat geen afdoende verklaring. Zie bijvoorbeeld hoe Rieslings zich jaren lang op fles kunnen ontwikkelen. Veel langer dan, pak weg, een rode wijn als Beaujolais Villages. En dat terwijl die Rieslings én weinig fenolen én weinig conserverend werkende alcohol hebben. Waar ze wel over beschikken zijn zuren en extract. Wijnen die wel een 'malo' ondergaan, zoals nogal wat Chardonnays uit de Nieuwe Wereld, verliezen daardoor een deel van de voor rijping zo cruciale appelzuren en ontwikkelen daardoor snel.

Edelzoet

De ervaring leert verder dat edelzoete wijnen die gemaakt zijn van laat geoogste of van door botrytis (edele rotting) aangetaste druiven in de regel uitstekend ouderen. Evenals zuren werken ook restsuikers conserverend. Wellicht is er nog een bijkomende factor met een gunstig effect op de rijping: een hoog extract van mineralen in de wijn.

Klassieke bewaarwijnen

Welke flessen zijn nu concreet de moeite van het bewaren waard? Wijnen die zonder problemen een jaar of tien opgelegd kunnen worden zijn o.a.:

Vintage Port. Porto levert met het type Vintage - wijn met een oogstjaar - dé klassieke bewaarwijn bij uitstek. Grote Vintages blijven decennia lang onwaarschijnlijk vitaal. Tegelijk is dit een van de weinige uitzonderingen op de regel dat versterkte wijnen onmiddellijk drinkbaar zijn.

Bordeaux. Goede nummer 2, zij het uitsluitend op het hoogste niveau, d.w.z. dat van crus classés. Ook Sauternes, een van 's werelds klassieke botrytiswijnen rijpt voortreffelijk.

Bourgogne.  Goede rode wijnen met premier of grand cru status rijpen goed, zij het niet in die mate als Bordeaux. Voor de meeste witte, gemaakt van chardonnay, geldt dat nog meer. Topwijnen uit Chablis, Meursault en Puligny rijpen daarentegen wel goed. 

Rhône. Vooral de grote rode wijnen uit het noorden, gemaakt van de syrah, in appellations als Côte-Rôtie, Hermitage en Cornas.

Sud-Ouest. De rode Madiran, gemaakt van tannat, en de zoete versie van Jurançon (petit manseng).

Midden Loire. Vouvray en Coteaux du Layon, gemaakt van chenin en met botrytis.

Piemonte. Nebbiolowijnen als Barolo en Barbaresco.

Chianti. Alleen op het niveau van Riserva of dat van Super Tuscans, pure Sangiovese of assemblages met cabernet sauvignon.

Brunello di Montalcino. De klassieke Sangiovese uit Toscane.

Spanje & Portugal. Beperkt aantal rode tafelwijnen. In Portugal o.a. Bairrada van de bagadruif. In Spanje wijnen zoals Rioja en Ribera del Duero in (gran) reserva-uitvoering.

Nieuwe Wereld. De grote Cabernets uit Californië. Uit Australië de grote Cabernets en top Shiraz. Eveneens uit Australië botrytiswijnen van sémillon.

Duitsland. Grote Rieslings, en dan vooral de edelzoete botrytiswijnen van het kaliber Auslese, Beerenauslese, Trockenbeerenauslese of Eiswein.

Oostenrijk. Edelzoete botrytiswijnen uit het Burgenland.

Hongarije. Edelzoete Tokaj met botrytis.

Champagne. Meestal niet, want de rijping vindt al plaats tijdens het productieproces. Uitzondering op deze regel vormen de Vintages, vooral wanneer die gebotteld zijn op groot formaat.

(bron: www.wijninfo.nl)

Hoe wordt rode wijn gemaakt?

Rode wijn wordt gemaakt door rijpe, gezonde druiven te oogsten, in een speciaal apparaat te kneuzen en dan te laten gisten en weken met schillen en pitten.

Na het kneuzen worden de druiven eerst machinaal ontsteeld, want in de steeltjes zit heel veel tannine (looizuur), dat wijn wrang maakt. Als de druiven van een uitzonderlijk goed jaar zijn en veel smaakstoffen en suikers hebben en het druivenras het kan hebben, dan worden soms wat steeltjes bij de wekende, gistende massa gedaan. Zo’n wijn kan langer bewaard worden.

Vanaf het moment dat de most (het druivensap) met de schillen en pitten gaat gisten, begint het leven van de wijn. De wijnmaker voegt meestal eigen gistcellen aan de most toe, omdat de natuurlijke gistcellen die op de druivenschillen zitten soms ‘wilde’ gistcellen bevatten. Zij kunnen het gistingsproces kunnen verstoren. Biologische en biodynamische wijnmakers proberen zoveel mogelijk met de eigen gistcellen van de druif te werken of met een soort gistcellen die eigen is aan de omgeving waar de druif groeit, voor een authentiekere smaak. De gisting start als de most zo’n veertien graden warm is; bij een graad of vijfendertig, gaan de gistcellen vanzelf dood. Bij rode wijn verloopt de gisting normaal gesproken in zes tot veertien dagen, omdat dan het maximale alcoholgehalte is bereikt. De gistcellen eten de suikers op en zetten deze met behulp van zuurstof om in alcohol, maar meer dan veertien tot vijftien procent kunnen gistcellen niet hebben, dan sterven ze af en zakken naar de bodem. Twee factoren bepalen dus het leven van de gistcel: de temperatuur en het alcoholgehalte. Wijn ontstaat door een balans tussen die elementen.

Voor een goede extractie van kleur en smaakstoffen is een temperatuur tussen de achtentwintig en drieëndertig graden nodig – op dat moment is de wijn-in-wording in een kritieke fase, want door warmte bijna aan het sterfteplafond van de gistcel. De wijnmaker blijft soms gedurende de nacht in de kelder om de temperatuur te controleren.

Vroeger werden de houten vaten wijn met koud water nat gespoten om de temperatuur te verlagen. Tegenwoordig gebeurt dat allemaal in vaten waarin kleine buisjes zitten geïmplanteerd, die koud water langs de binnenkant van het vat laten circuleren, geheel computer gestuurd. Toch zal geen serieuze wijnmaker rustig slapen als de rode wijn in de kritieke fase is.

Na de gisting blijft de wijn, afhankelijk van zijn kwaliteit en het druivenras, nog een tijdje weken op de lie, de massa schillen en pitten, (macereren). De vaste massa wordt regelmatig door de vloeistof heen geduwd om nog meer kleur te extraheren. Na maximaal drie weken is de rode wijn klaar, tenminste – dan is hij geboren. Om te bekomen van de ingrijpende chemische processen van de afgelopen weken mag de jonge wijn een beetje uitrusten. Voor wijnen die niet verder op houten barriques (vaten van 224 liter) rijpen, is dat een rustperiode van circa een half jaar op stalen vaten. Ze zijn dan natuurlijk ontdaan van hun schillen en pitten. De wijnen die houtrijping ondergaan, worden overgeheveld op de barriques of foeders (vaten van 600 tot 1200 liter). Daar brengen ze hun jeugd door, variërend van acht tot vierentwintig maanden. De barriquewijnen worden regelmatig overgestoken op schone vaten om restjes bezinksel te verwijderen en de wijn helder te maken – hiervoor ondergaan ze vlak voor het op fles brengen ook nog een extra klaring en/of filtering.

De meeste wijnen – tachtig tot negentig procent van de totale wereldproductie - worden gebotteld als ze ‘klaar’ zijn. Dit is op noordelijk halfrond in april of mei van het jaar na de oogst en op het zuidelijk halfrond een halfjaar eerder: ze zijn snel volwassen geworden en kunnen nog een paar jaar na hun geboortejaar goed gezelschap voor ons zijn. Het kleine percentage wijn dat in houten vaten heeft gerijpt, kunnen we dan al kopen of bestellen, maar moet in onze kelders of die van de importeur nog volwassen worden. Drinken we hem immers te vroeg, dan spartelt hij nog wel eens tegen, omdat hij nog niet ‘klaar’ is: zijn tannines, zuren, extractstoffen en alcohol zijn nog niet in balans. Drinken we hem echter te laat – wat helaas nog te vaak gebeurt – dan hebben we grote kans een overjarige wijn in het glas te krijgen, met bijbehorende kwaaltjes zoals verzuring, verlies aan souplesse en algehele verzwakking van het gestel.

(Bron: www.wijninfo.nl)

Hoe belangrijk zijn oogstjaren?

Hoe belangrijk is het oogstjaar van een wijn? Het antwoord is: enigszins. Oogstjaren doen er vandaag de dag eigenlijk maar in heel beperkte mate toe. Het hangt er een beetje van af wat je zoekt: drinkbaarheid of bewaarpotentieel. In 9 van de 10 gevallen zal dat het eerste zijn, en daar worden verreweg de meeste wijnen tegenwoordig op gemaakt. 

Overal ter wereld, zowel in Europa als daarbuiten in de zogeheten Nieuwe Wereld, zijn er van jaar tot jaar verschillen in klimatologische omstandigheden. Feit is wel dat de grootste schommelingen zich voordoen in Europa. Hierbij moet overigens direct worden aangetekend dat Europa niet hetzelfde is als Bordeaux. Dat gebied haalt weliswaar jaarlijks de media, maar is daarom nog niet maatgevend voor de rest van Frankrijk, laat staan voor de rest van Europa of de wereld. 

Het belang van oogstjaren voor de kwaliteit van wijn is de afgelopen decennia sterk afgenomen door de toegenomen technische kennis en vaardigheden van wijnproducenten. Zelfs in 'moeilijke' jaren kan tegenwoordig nog steeds een kwalitatief goede wijn gemaakt worden door strenge selectie in zowel de wijngaard als de kelder.

Bovendien zijn de technieken van wijn maken structureel veranderd. Gold vroeger het principe dat goede wijnen alleen die wijnen waren die zich pas na lange tijd ontwikkelden, tegenwoordig worden de meeste wijnen gemaakt op snelle drinkbaarheid. Dit wil overigens allerminst zeggen dat wijnen die snel drinkbaar zijn geen houdbaarheid zouden hebben.

Relatief 'lichte' jaren hebben het vaak voordeel dat de wijnen vroeger op dronk zijn en makkelijker inzetbaar bij gerechten dan wijnen uit zogenaamd 'grote' jaren. En een bewaarwijn is niet per se een toegankelijke drinkwijn.

(bron: www.wijn.nl)

Hoe wordt witte wijn gemaakt

Witte wijn ondergaat voor een deel dezelfde bewerkingen als rode wijn, in de eerste plaats natuurlijk de alcoholische gisting.

Het grote verschil met rode wijn zit hem in het feit dat er voornamelijk witte druivenrassen worden gebruikt en dat de rode rassen ook direct geperst worden, zodat de schil geen kleurstof kan afgeven. De gisting vindt plaats zonder schillen of pitten. Hoewel er geen of nauwelijks kleurstoffen in witte druiven zitten, worden ze toch direct bij de kneuzing en ontsteling geperst en gescheiden van het sap. Het sap komt hierna tot rust en wordt vaak voor een betere klaring van de most gekoeld tot zo’n vier graden. Dan slaan de microscopisch kleine organische deeltjes die na de persing zijn blijven zitten neer en wordt de most helder. Er is dan natuurlijk helemaal geen sprake meer van natuurlijke gistcellen en er worden dus bij witte wijn altijd gistcellen van buitenaf toegevoegd.

Na de alcoholische gisting hoeft de wijn niet te weken, want er is geen sprake van extractie uit schillen of pitten. Witte wijnen krijgen wel, net als rode, de tijd om tot zichzelf te komen van de turbulente gistingstijd. Wijnen die gemaakt worden om snel te drinken en gebaat zijn bij een frisse smaak, worden na de alcoholische gisting en de rusttijd op stalen vaten direct gebotteld. Wijnen met meer smaakvolume – vooral die afkomstig van de chardonnay-druif – ondergaan nog een melkzure of malolactische gisting. De scherp-frisse appelzuren worden dan bij een gecontroleerde temperatuur omgezet in zachtere melkzuren. Dit zijn ook meestal de wijnen die, in combinatie met deze gisting, op hout narijpen.

De meeste witte wijnen worden in februari/maart gebotteld, op het zuidelijk halfrond in augustus, nadat ze gerust hebben in stalen vaten op een temperatuur van rond de acht graden.

Een aantal van de bekendste druivenrassen, zoals chardonnay, sémillon en soms sauvignon blanc (vaak in de klassieke witte wijnen uit de Médoc en de Pessac-Léognan en Graves, in combinatie met sémillon), wordt smaakrijker door een opvoeding op hout, soms apart, meestal in een blend. Minder intensief dan rode wijn, want witte wijnen hebben een lichtere smaakstructuur door het ontbreken van tannines. Er zijn echter ook wijnen die helemaal geen houtrijping nodig hebben om een erg mooie geur en smaak te hebben, zoals die van de rassen riesling, chenin, pinot gris, melon (de druif voor Muscadet) en – vaak - sauvignon blanc. Deze wijnen worden daarom vaak alleen in stalen vaten bewaard; sommige, vooral rieslingwijnen, gaan vervolgens in foeders voor een rijping van soms wel twaalf tot achttien maanden. Een foeder geeft geen houtsmaak meer af, maar zorgt voor een uiterst subtiele ontwikkeling van de wijn door een heel langzame wisselwerking tussen wijn en zuurstof, die door microscopisch kleine scheurtjes of gaatjes in het hout binnendringt en inwerkt op de enorme hoeveelheid wijn. Deze wijnen zijn door hun eigen karakter minstens even complex van smaak als de op barriques gerijpte witte wijnen.

(Bron: www.wijninfo.nl)

Een vat, een ton of een fust

Een ton is honderdduizend gulden. Een fust is voor bier een must. Een vat is een oude inhoudsmaat die overeenkomt met 931 liter.

Wie heeft het wijnvat uitgevonden; was dit een Kelt, een Galliër of een Griek? De geschiedenis heeft de Galliërs de eer gegund. Waar het bij een wijnvat om gaat is dat de wijn kan rusten en zichzelf kan ontwikkelen alvorens geflest te worden. De meeste vaten zijn gemaakt van eikenhout omdat dit zich het beste leent om wijn te laten rijpen waarbij de geur en inwerking van het hout de wijn een eigen karakter geeft.

Op hout gerijpte wijnen hebben een typische toon van vanille in de smaak.

Het gebruikte hout van de zomer en winter eik is tussen de honderdvijftig en tweehonderd jaar oud. Het hout wordt gekloofd en niet gezaagd om het goed dicht te laten. De stukken hout worden daarna in de openlucht gelegd. De inwerking van droogte regen zon en wind zorgen ervoor dat het hout uitloogt en zachter wordt. De inwerking van enzymen van een kleine zwam zorgt ervoor dat de bittere stoffen in het hout vervagen en uiteindelijk uit het hout zijn verdreven. Na al deze stappen is het hout gereed om tot duigen te worden verwerkt waarna er vaten van kunnen worden gemaakt.

Het buigen van de duigen gebeurt door verhitting boven een vuur waardoor het soepel wordt en gemakkelijker in de juiste vorm kan worden gedreven. Het vat wordt door stalen ringen (hoepels) in vorm gehouden en de beide zijden worden voorzien van een bodem. De mate van verschroeien van het hout wordt aangeduid als toast (diverse toasts zijn: light, medium etc.) en geeft hiermee ook een bepaalde geur-smaak nuance aan de wijn.

Inhoudsmaten van vaten:

Bin nummer = Vat nummer
Voor de term bin staan meerdere betekenissen zoals: kist, bak, mand of wijnrek. In het geval van een wijn aanduiding is de betekenis hiervan wijnvat. In de begin jaren van wijnbouw in de nieuwe Wereld kreeg elk wijnvat een nummer. de wijn uit een wijnvat kreeg het nummer van het betreffende wijnvat met als aanvulling de gebruikte druivesoort. deze Bin methode bestaat niet meer zoals vroeger bedoeld was, maar wel is deze traditie in ere gehouden door bepaalde wijnen te voorzien van een etiket met wijnhuis, Bin nummer en druivesoort.

(bron: www.dewijnhoek.nl)